En dan weet ie het niet meer..
Je zit op de bank en nodigt je hondje uit om er bij te komen. Normaal gesproken springt hij er zo op.
Nu kijkt hij er naar, dan naar jou, kijkt er nog eens naar… duurt lang… drentelt wat, kijkt je weer eens aan. Je vraagt het nog eens en je ziet in zn ogen: hoe dan? Hij kan het even niet meer bedenken…
Jullie komen terug van een heerlijke wandeling en bij de laatste oversteek vraag je je hondje om te gaan zitten. Iets wat je daar altijd doet. Hij draait wat, kijkt naar de stoeprand, kijkt even naar jou en staart daarna voor zich uit en gaat vervolgens snuffelen.Hij kan het even niet meer bedenken. Zitten? Wat was dat ook weer?
Soms, als je hem even zijn gang laat gaan, zie je na dat alsnog ineens het kwartje valt. Oja zitten..dat moest zo! Maar een andere keer lukt het gewoon niet. Iets wat hij eigenlijk altijd bijna vanzelf deed lijkt nu onmogelijk.
Het kan er uitzien alsof hij je niet hoort, of dat andere dingen zoals staren, snuffelen, heen en weer draaien of ander gedrag belangrijker zijn. Snapt ie het niet? Daagt hij je uit? Is het onwil?
Nee, zijn hoofdje zit vol. Vol met (nieuwe) indrukken, prikkels, gebeurtenissen, geuren ed.. Er is zoveel dat allemaal een plekje moet krijgen dat zelfs een gewone handeling niet meer valt te bedenken. En dat hoeft echt niet pas aan het eind van de dag te zijn maar ook s morgens na bijvoorbeeld een visite, training of een drukke dag daarvoor kan zijn emmertje overvol zitten.
Dit geldt overigens niet alleen voor pupjes, maar voor honden in alle leeftijdsfases en ook zeker in de puberteit en bij senioren zie je het regelmatig voorkomen.
Elk hondje heeft zijn eigen manieren om aan te geven dat hij het even niet meer weet. Weet jij hoe jouw hondje aangeeft dat hij vastloopt? Heeft die van jou een groot vraagteken in zijn oogjes? Gaat hij uit het niets snuffelen, staren, piepen of wat voor gedragingen dan ook?
Leer je hondje ook daar in kennen. Kijk veel naar hem, naar zijn lijfje, zijn gezichtsuitdrukking, gedragingen. Luister naar hem en geef hem de ruimte om het gewoon even niet meer te weten en help hem als hij er niet meer uitkomt.
Wat kun je doen om hem te helpen?
Laat hem even nadenken, wees niet ongeduldig maar geef hem even de kans om het zelf uit te zoeken.
Vraag hem nog een keer wat je wilt dat hij doet en ondersteun dat bijvoorbeeld met een handgebaar.
Ga niet door als het dan nog niet binnenkomt! Til hem op die bank of laat hem lekker staan bij de stoeprand. Het is echt niet zo dat hij dan voortaan altijd opgetild wil worden of zal blijven staan. Hij heeft op dat moment gewoon even jouw begrip en ondersteuning nodig.
Door te leren zien wat je hond op zulke momenten aangeeft en daarnaar te luisteren versterk je zijn vertrouwen in jou!
*Mocht je bij bepaalde bewegingen zoals gaan zitten, ergens opspringen enz. het idee hebben dat dit in verschillende situaties niet goed wil, laat je hond dan even checken door een dierenarts of dierenfysiotherapeut!
Heb je vragen of opmerkingen laat ze dan achter in de comments.
Opmerkingen en vragen:
Log in om een reactie te plaatsen